Category: Potworne rysunki

Młodsza powoli, powoli zaczyna coś tam sobie gadać. Coraz częściej nawet brzmi to jak pewna namiastka zdania. Oczywiście tylko dla mnie 😅

Świetnie sobie zdaję sprawę, że nie można jej nazwać komunikatywną. Do przedszkola raczej bym jej jeszcze nie posłała z takim ‘słownictwem’ 😋

Zgaduję więc, że nie każdy się domyśli co Młodsza miała tutaj na myśli. Tłumaczenie powyższego to:

– Mamo, spójrz! Piesek ze swoją panią.

Nie mam pojęcia, dlaczego akurat pani jest mamą, ale mam pewną teorię – dla Młodszej właściciele psów dbają o nie jak o swoje dzieci, dlatego poniekąd są ich rodzicami 😉

Moje dzieci zdecydowanie za bardzo lubią książki 😅

Bardzo często przychodzą do mnie, trzymając książeczkę (albo kilka) i proszą, żeby im poczytać. Młodsza to wręcz się tego domaga i okrutnie złości, gdy jej tłumaczę, że akurat robię obiad i nie dam rady… Zaś gdy skończę czytać jedną, to zaraz biegną po drugą. Moje małe moliki 😉

Młodsza miała niedawno urodziny i była tak podekscytowana perspektywą zdmuchnięcia świeczek na torcie, że Mężu nawet nie skończył mówić, że już może dmuchać, gdy płomyczków na świeczkach nie było 😅

Także no… Jeszcze raz: sto lat, sto lat, małe kochanie! ❤️

Niezły cwaniaczek nam tutaj rośnie… 🤨

Starsza zaczęła kumać pewne schematy typu:

jestem marudna i siostra też, a mama ma jakąś robotę, więc chętnie zgodzi się puścić mi bajkę

albo

jak jestem śpiąca i marudzę, ale jest późne popołudnie to mama da mi kawałek czekolady na pobudzenie, żebym nie zasnęła

i zaczyna je wykorzystywać na swoją korzyść, skubana.

* * *

Ostatnio mieliśmy małą przygodę, która stety-niestety zakończyła się w szpitalu (o tym w kolejnym poście). No i na tyle dobrze się tam Starszą opiekowali i dostała kilka ciasteczek korzennych, które bardzo jej smakowały, że zaczęła symulować po to, aby zabrać ją do szpitala 🤦‍♀️

Na szczęście w porę się zorientowaliśmy o co chodzi i dostała taki wykład na temat zmyślania i konsekwencji jakie się wiążą z wymuszaniem wizyty w szpitalu, że chyba się trochę przestraszyła. Może nie bardziej samego szpitala (i dobrze, bo nie powinna się go bać!), ale zostania tam samej, nie znając zbyt wiele angielskich słówek…

Chociaż po prawdzie to nie wiem ile z tego jej w głowie zostało, bo ostatnio słucha tak, że jednym uchem wlatuje, a drugim wylatuje. 🤷‍♀️

Młodsza naprawdę uwielbia ser żółty. Biały (twaróg) zresztą też.

Jak tylko ktokolwiek wyciąga ser z lodówki to zaraz woła:

Siej! Siej!

Ostatnio dorwała się do małej kostki mozzarelli, która leżała na stole zanim sprzątnęłam po obiedzie i zaczęła ją wcinać niczym taka mała myszka 😄

I jeszcze tak się ustawiła plecami do mnie, żeby nie było nic widać, cwaniaczek 😋

Oj, tak, tak… Wspominali, że w okolicach Vancouver często pada deszcz, ale nie spodziewaliśmy się, że aż tak często. W ciągu dwóch pierwszych tygodni pobytu były dosłownie 2 dni, kiedy było słońce, a tak to cóż… 🌧️

Chociaż aktualnie jest zadziwiająco zimno jak na tę okolicę. Na dworze temperatura około 0°C i nawet przez kilka dni padał śnieg 🙂

Zobaczymy co będzie dalej… 

Jejku… Mam tyle rzeczy do ogarnięcia, że nie wiem w co ręce włożyć i mam wrażenie, że powoli zaczynam się już gubić 😵

W naszym życiu zapowiadają się spore zmiany (o tym za jakieś 2 tygodnie zapewne). W związku z tym trzeba zrobić tak strasznie dużo, że wręcz przerażająco dużo.

Całe przedsięwzięcie wcale nie należy do prostych, a więc wszystko trzeba dobrze ogarnąć i dopiąć na ostatni guzik – tak, aby zarówno nam, jak i dzieciom było jak najłatwiej przyzwyczaić się do nowej sytuacji.

Trzymajcie kciuki, żeby wszystko się udało! 😉