Niby Młodsza nie ma jeszcze dwóch lat i właściwie to do urodzin jest raczej dalej niż bliżej, ale jakieś takie mamy szczęście, że nasze dzieci zaczynają wykazywać objawy tych wszystkich ‘buntów’ trochę wcześniej niż powinny (patrząc na kalendarz), także no… 🤷♀️
Już nie będę tym razem przytaczać przykładów o co jest wkurz, bo lista byłaby naprawdę spora.
Jedyne co mnie w tym wszystkim pociesza, że z buntem dwulatka miałam już do czynienia, więc w miarę wiem jak powinnam reagować, kiedy postawić na swoim, a kiedy odpuścić. Najłatwiej jest się uczyć na swoich wcześniejszych doświadczeniach 😉
Proszę nie pytać. To naprawdę nie ma sensu… 🤦♀️
Ostatnio był już wkurz o to… że nie można trzaskać drzwiami, że wieczorem nie je się śniadania, że grawitacja działa i woda nie leci do góry, że mama nie daje się bić, że nie można skakać po krześle, że tata jest chłopcem, że jak słońce świeci to jest jasno, że w kąpieli jest za mało piany, no i że tata nie bawi się klockami w godzinach pracy. Także no…
