Tatowy Potwór (łac. tatulus monsterus) to gatunek pokrewny do mamowego potwora (patrz: tutaj), aczkolwiek niespokrewniony z nim bezpośrednio, a jedynie spowinowacony. Stworzenie to ma dietę (głównie napoje wysokokofeinowe) i tryb życia podobny do tego, który jest charakterystyczny dla typowego przedstawiciela gatunku matulus monsterus. W związku z tym natura wyposażyła go w zbliżone atrybuty fizyczne, umożliwiające funkcjonowanie w trudnych warunkach, do jakich zmusza go wychowywanie potomstwa.
Cechy charakterystyczne:
- stalowy żołądek –rezerwuar na pokarm o właściwościach potencjalnie toksycznych (głównie resztki jedzenia z talerzy dzieci);
- żelazny pęcherz – odpowiada za niezwykłą umiejętność wytrzymywania bez korzystania z łazienki, gdy potomstwo podskakuje mu na brzuchu;
- bystre oczy – pozwalają wypatrzeć zagubione zabawki i uważne obserwowanie potomstwa;
- trzecie oko – przeważnie zamknięte, służy do odsypiania nieprzespanych nocy;
- szeroki uśmiech – dzięki niemu gatunek ten wygląda na przyjaźnie nastawiony do otoczenia (technika kamuflażu), pozwala również śmiać się razem z dziećmi;
- ostre zęby – pełnią funkcję ochronną, służą do obrony potomstwa, a także umożliwiają odgryzanie się ciociom dobrym radom;
- superkomputer – inaczej: mózg; centralny ośrodek zarządzania, służy do wymyślania tysięcy zabaw i odpowiedzinna dociekliwe pytania oraz przetwarzania danych z otoczenia;
- wrażliwy nos – pozwala określić rodzaj zawartości pieluszki dziecięcia jedynie przy wykorzystaniu zmysłu węchu;
- para silnych nóg – umożliwiają przemieszczanie się (głównie: bieganie za dziecięcym rowerkiem), ale pełnią również funkcję rozrywkową (potomstwo może się na nich uwiesić);
- mocne kolana – służą głównie do skakania ze starszymi dziećmi oraz do czworakowania za młodszymi; często wykształca się na nich tzw. podeszwa (patrz niżej);
- podesza na wierzchu stopy – warstwa zgrubiałego naskórka, wytworzona po to, żeby gatunek mógł dłużej wytrzymać podczas zabawy z dziećmi na dywanie;
- wytrzymały staw skokowy – umożliwia szybsze bieganie za potomstwem;
- cztery pary rąk – pełnią różnorodne funkcje, w zależności od potrzeb; umożliwiają równoczesne wykonywanie kilku czynności równocześnie, np.:
- jedna do noszenia dziecka,
- druga do gry w piłkę,
- trzecia do gotowania,
- czwarta do noszenia zabawek,
- piąta do prowadzenia samochodu,
- szósta do noszenia zakupów,
- siódma do trzymania środków transportu potomstwa (wózek, łyżworolki etc.),
- ósma do obsługi komputera;
- silne ramiona – umożliwiają noszenie potomstwa (głównie starszego) także, gdy wszystkie ręce są zajęte;
- czujne uszy – służą do komunikacji z dziećmi w dzień oraz do nasłuchiwania ich oddechu w nocy;
- giętki język – usprawnia komunikację, choć głównie służy do czytanja bajek i wierszyków;
- mocne plecy – służą do dźwigania tzw. brzemienia dnia codziennego, a także pełnią funkcję rozrywkową (np. zabawa w konika);
- plamy na koszulce – świadczą o tym, że gatunek ten nie jest do końca stworzeniem pionierskim, idealnym, ale posiada pewne wady.
PS Kocham Cię, Mężu ;*