Mamowy Potwór (łac. matulus monsterus) to stworzenie żywiące się głównie czekoladą, napojami kofeinowymi i miłością swojego potomstwa. Prowadzi dość specyficzny tryb życia, o czym pisałam już wcześniej (tutaj: link). Właśnie ze względu na to, natura wyposażyła typowego przedstawiciela gatunku matulus monsterus w szereg charakterystycznych cech fizycznych, które umożliwiają mu funkcjonowanie w trudnych warunkach życia, do jakich zmusza go wychowywanie potomstwa.
Cechy charakterystyczne:
- stalowy żołądek –rezerwuar na mieszankę kofeinowo-czekoladową (rodzaj paliwa, niezbędnego gatunkowi do przeżycia);
- żelazny pęcherz – umożliwia gatunkowi stosunkowo rzadkie korzystanie z łazienki (maksymalnie do dwóch razy na dobę);
- bystre oczy – pozwalają wypatrzeć zagubione zabawki i uważne obserwowanie potomstwa;
- trzecie oko – przeważnie zamknięte, służy do odsypiania nieprzespanych nocy;
- szeroki uśmiech – dzięki niemu gatunek ten wygląda na przyjaźnie nastawiony do otoczenia (technika kamuflażu), pozwala również śmiać się razem z dziećmi;
- ostre zęby – pełnią funkcję ochronną, służą do obrony potomstwa, a także umożliwiają odgryzanie się ciociom dobrym radom;
- superkomputer – inaczej: mózg; centralny ośrodek zarządzania, służy do wymyślania tysięcy zabaw, jadłospisu na cały tydzień oraz przetwarzania danych z otoczenia;
- wrażliwy nos – pozwala określić rodzaj zawartości pieluszki dziecięcia jedynie przy wykorzystaniu zmysłu węchu;
- para silnych nóg – umożliwiają przemieszczanie się (głównie: chodzenie na spacery), ale pełnią również funkcję rozrywkową (potomstwo może się na nich uwiesić);
- mocne kolana – służą głównie do skakania ze starszymi dziećmi oraz do czworakowania za młodszymi; często wykształca się na nich tzw. podeszwa (patrz niżej);
- podesza na wierzchu stopy – warstwa zgrubiałego naskórka, wytworzona po to, żeby gatunek mógł dłużej wytrzymać podczas zabawy z dziećmi na dywanie;
- wytrzymały staw skokowy – umożliwia szybsze bieganie za potomstwem;
- cztery pary rąk – pełnią różnorodne funkcje, w zależności od potrzeb; umożliwiają równoczesne wykonywanie kilku czynności równocześnie, np.:
- jedna do noszenia dziecka,
- druga do tulenia,
- trzecia do gotowania,
- czwarta do robienia prania,
- piąta do podawania zabawek,
- szósta do noszenia zakupów,
- siódma do trzymania środków transportu potomstwa (wózek, hulajnoga etc.),
- ósma do trzymania kubka z napojem kofeinowym
- pełne piersi – w wersji podstawowej – umożliwiają karmienie dzieci na żądanie; w rozszerzonej – pomagają utrzymać monogamię;
- czujne uszy – służą do komunikacji z dziećmi w dzień oraz do nasłuchiwania ich oddechu w nocy;
- giętki język – usprawnia komunikację, choć głównie służy do opowiadania bajek i wierszyków;
- dźwięczny głos – niekoniecznie melodyjny, mimo to pozwala na śpiewanie kołysanek;
- mocne plecy – służą do dźwigania tzw. brzemienia dnia codziennego, a także pełnią funkcję rozrywkową (np. zabawa w konika);
- plamy na koszulce – świadczą o tym, że gatunek ten nie jest do końca stworzeniem pionierskim, idealnym, ale posiada pewne wady.
😉